تاريخچه لوازم آرايشي

سابقه لوازم آرايشي حداقل 7000 سال طول مي كشد و تقريباً در همه جامعه هاي روي زمين وجود دارد. گفته مي شود كه هنر بدن آرايشي و بهداشتي اولين شكل برگزاري يك آيين در فرهنگ بشري بوده است. شواهد اين امر به صورت رنگدانه هاي معدني قرمز استفاده شده (اوچر قرمز) از جمله مداد رنگي مرتبط با ظهور هومو ساپينس در آفريقا است. [1] [2] [3] [4]
شواهد باستان شناسي لوازم آرايشي قطعاً مربوط به مصر باستان و يونان است. طبق يكي از منابع ، [5] پيشرفت هاي عمده اوليه شامل استفاده از روغن كرچك در مصر باستان به عنوان يك مرهم محافظ و كرم هاي پوستي ساخته شده از موم ، روغن زيتون و گلاب است كه توسط رومي ها توصيف شده است. يونانيان باستان از مواد آرايشي نيز استفاده مي كردند. [6] [7] لوازم آرايشي در عهد عتيق ذكر شده است - 2 پادشاهان 9:30 كه جيزبل پلكهاي خود را نقاشي كرده است - تقريبا 840 سال قبل از ميلاد - و كتاب استر نيز انواع مختلفي از زيبايي را توصيف مي كند.
در روم باستان از لوازم آرايشي نيز استفاده مي شد ، اگرچه بسياري از ادبيات رومي حاكي از آن است كه مورد اخباري قرار نگرفته است. شناخته شده است كه برخي از زنان در روم باستان از تركيبات فرمول دار بر پايه سرب براي سفيد كردن پوست استفاده مي كردند و از سرمه براي خط چشم استفاده مي كردند. [8]

فهرست1 در سراسر كره زمين1.1 مصر1.2 خاورميانه1.3 چين1.4 مغولستان1.5 ژاپن1.6 اروپا1.7 قاره آمريكا و استراليا2 تاريخچه اخير2.1 قرن 202.2 قرن 213 همچنين مراجعه كنيد4 منبع5 لينك خارجيسرتاسر جهانمصراستفاده از مواد آرايشي در مصر باستان كاملاً مستند است. ريشه كوهل در شمال آفريقا است. راه حل هايي براي درمان چين و چروك هاي حاوي موادي مانند صمغ كندر و مورينگاي تازه. براي جاي زخم و سوختگي ، از اكر قرمز ، سرمه و آب چنار مرهم خاصي تهيه كردند. يك روش درماني جايگزين ضماد گياه خرنوب و عسل يا پمادي بود كه از گياه گره و ريشه پودر شده افسنط ساخته شده باشد. آفريقايي هاي باستان براي بهبود نفس ، گياهان يا كندر را جويدند كه امروزه نيز استفاده مي شود. مشخص شده است كه شيشه هايي از آنچه مي توان با لوسيون گيرنده مقايسه كرد ، حاوي مخلوطي از موم و رزين است. اينها دو برابر براي رفع مشكلاتي مانند طاسي و سفيدي مو دو برابر مي شوند. آنها همچنين از اين محصولات در موميايي هاي خود استفاده مي كردند ، زيرا معتقد بودند كه اين باعث مي شود در زندگي بعد از زندگي مقاومت نكنند.
خاورميانه
جعبه لوازم آرايشي مصري از عصر مفرغ ، موزه هشت ، حيفالوازم آرايشي و بهداشتي در پارس و امروزه ايران از دوره هاي باستان استفاده مي شده است. اين به عنوان پودر استفاده مي شود و يا براي تيره شدن لبه هاي پلك شبيه خط چشم استفاده مي شود. [9] پس از اينكه قبايل پارس به اسلام گرويدند و اين مناطق را فتح كردند ، در برخي مناطق فقط در صورت پنهان كردن لوازم آرايشي و بهداشتي براي گمراه كردن يا ايجاد تمايل غيرقابل كنترل ، محدود مي شد. [نياز به منبع] در قوانين اسلامي ، عليرغم اين الزامات ، ممنوعيت مطلق استفاده از لوازم آرايشي ؛ مواد آرايشي نبايد از موادي كه به بدن فرد آسيب مي رسانند ساخته شود.
يك استاد اوليه در قرن دهم ابوالقاسم الزهراوي يا ابولكاسيس بود كه دائرlopالمعارف پزشكي 24 جلدي التصريف را نوشت. يك فصل از جلد 19 به مواد آرايشي اختصاص داشت. با ترجمه رساله به لاتين ، از فصل آرايشي در غرب استفاده شد. الزهراوي لوازم آرايشي را شاخه اي از دارو دانست كه وي آن را "داروي زيبايي" (عدوي الزينا) ناميد. او با عطرها ، مواد معطر معطر و بخور كار مي كند. ميله هاي معطر وجود داشت كه در قالب هاي خاصي غلت داده شده و تحت فشار قرار مي گرفت ، شايد اولين نمونه هاي قبلي رژ لب هاي امروزي و خوشبو كننده هاي جامد باشد. وي همچنين از مواد روغني به نام ادهان براي دارو و زيبايي استفاده كرد.
چين
يك مجري اپراي پكن با گريم سنتي صحنهمردم چين از حدود 3000 سال قبل از ميلاد مسيح ناخن هاي خود را با صمغ عربي ، ژلاتين ، موم و سفيد تخم مرغ آغشته كردند. رنگهاي به كار رفته طبقه اجتماعي را نشان مي داد: سلطنت سلطنت چو (هزاره اول قبل از ميلاد) طلاها و نقره مي پوشيدند. سلطنتي هاي بعدي مشكي يا قرمز پوشيدند. طبقات پايين از استفاده از رنگهاي روشن روي ناخن خود منع شده بودند. [10]
گلها نقش مهم تزئيني در چين دارند. افسانه ها حاكي از آن است كه يك بار در روز هفتم ماه اول قمري ، در حالي كه پرنسس شويانگ (壽陽 公主) ، دختر امپراطور وو از ليو سانگ (劉 after) ، پس از با گشت و گذار در باغ ها ، شكوفه آلو به صورت زيباي او فرو مي ريزد و در پيشاني او اثر گل برجاي مي گذارد كه زيبايي او را بيشتر مي كند. [11] [12] [13] گفته شد خانم هاي دربار چنان تحت تأثير قرار گرفته اند كه شروع به تزئين پيشاني خود با يك طرح كوچك ظريف شكوفه آلو كردند. [11] [12] [14] اين نيز منشأ افسانه اي مد گل است ، meihua zhuang [12] (梅花 妝 ؛ به معناي واقعي كلمه "آرايش شكوفه آلو") ، كه از سلسله هاي جنوبي آغاز شد (420-589) و در ميان خانم هاي تانگ محبوب شد (618- 907) و سونگ (960–1279) سلسله ها. [14] [15]
مغولستانزنان خانواده هاي سلطنتي ، لكه هاي قرمز را در مركز گونه هاي خود ، درست زير چشم خود نقاشي مي كردند. با اين حال ، اين يك معما است. [نياز به منبع]
ژاپن
مايكو در منطقه جيون كيوتو ، ژاپن ، با آرايش كامل. سبك رژلب نشان مي دهد كه او هنوز جديد است.در ژاپن ، گيشا از رژ لب ساخته شده از گلبرگ هاي گلرنگ خرد شده براي رنگ آميزي ابرو و لبه چشم و همچنين لب ها استفاده مي كرد ، و چوب هاي موم bintsuke ، نوع نرم تري از موم موي كشتي گيران سومو ، توسط گيشا به عنوان آرايش استفاده مي شد پايه. پودر برنج صورت و پشت را رنگ مي كند. rouge سوراخ چشم را منحني مي كند و بيني را مشخص مي كند. [16] اوهگورو (رنگ سياه) دندانهاي اين مراسم را كه Erikae ناميده مي شود ، هنگامي كه maiko (شاگرد گيشا) فارغ التحصيل مي شود و مستقل مي شود ، رنگ مي كند. گيشا همچنين گاهي اوقات از مدفوع پرندگان براي تهيه يك رنگ روشن تر استفاده مي كند.
اروپاهمچنين نگاه كنيد به: لوازم آرايشي در روم باستان
1889 نقاشي زن در توالت خود را توسط هنري دو تولوز-لوترك نقاشي كرددر امپراتوري روم ، استفاده از مواد آرايشي در ميان زنان تن فروش و زنان ثروتمند معمول بود. بعضي از نويسندگان رومي ، كه تصور مي كردند اين كار با ارزشهاي سنتي رومي كه زنان مي پذيرند ، خلاف مصالحه اي است كه زنان از آنها خواسته اند ، چنين ابراز زينت مي كردند. و بعداً توسط نويسندگان مسيحي كه عقايد مشابهي را در زمينه اي متفاوت متفاوت ابراز داشتند. پليني بزرگ در لوازم طبيعي خود در Naturalis Historia اشاره كرد و اويد كتابي در اين زمينه نوشت.
در قرون وسطي استفاده از آرايش توسط رهبران كليسا گناه و غيراخلاقي تصور مي شد ، [نياز به منبع] اما بسياري از زنان هنوز اين كار را مي كردند. از دوره رنسانس تا قرن بيستم طبقات پايين جامعه مجبور به كار در خارج از كشور ، در مشاغل كشاورزي بودند و پوست اروپاييان با رنگ روشن از قرار گرفتن در معرض آفتاب تيره مي شد. هرچه فرد در وضعيت بالاتري قرار داشته باشد ، اوقات فراغت بيشتري را بايد در خانه بگذراند ، كه باعث رنگ پريدگي پوست او مي شود. بنابراين ، بالاترين طبقه جامعه اروپا كم رنگ بود و در نتيجه مردان و زنان اروپايي سعي كردند پوست خود را مستقيماً روشن كنند يا از پودر سفيد بر روي پوست خود استفاده كنند تا اشرافي تر به نظر برسند. [نياز به منبع] محصولات متنوعي از جمله رنگ سرب سفيد استفاده شد كه همچنين ممكن است حاوي آرسنيك باشد ، كه بسياري را نيز مسموم و كشته است. [نياز به منبع] ملكه اليزابت اول انگليس يكي از كاربران مشهور سرب سفيد بود كه با آن ظاهري به نام "ماسك جواني" ايجاد كرد. [17 ] پرتره هاي ملكه توسط نيكلاس هليارد از اواخر سلطنت او نمايانگر سبك تأثيرگذار وي است. [نياز به منبع]
رنگ پريدگي چهره ها در قرون وسطي اروپا رواج داشت. در قرن شانزدهم ، زنان براي رسيدن به رنگ پريدگي پوست خونريزي مي كردند. روسپي هاي اسپانيايي براي انقباض پوست رنگ پريده آرايش صورتي داشتند. [نياز به منبع] زنان ايتاليايي قرن سيزدهم رژ لب قرمز نشان دادند تا نشان دهند كه كلاس فوقاني هستند. [18] ..
قاره آمريكا و استراليابرخي از قبايل بومي آمريكا چهره هاي خود را براي رويدادهاي تشريفاتي يا نبرد نقاشي مي كردند. [نياز به منبع] شيوه هاي مشابه توسط بوميان در استراليا دنبال مي شد.
تاريخچه اخيرنماد گلوبمثالها و چشم اندازهاي موجود در اين بخش در وهله اول با ايالات متحده و اروپا سروكار دارند و نمايشي جهاني از موضوع نيستند. شما مي توانيد اين بخش را بهبود ببخشيد ، در مورد موضوع در صفحه بحث بحث كنيد يا به تناسب مورد يك بخش جديد ايجاد كنيد. (مه 2017) (با نحوه و زمان حذف اين پيام الگو آشنا شويد)قرن بيستم
مخاطبي كه در سخنراني آرايشگر در لس آنجلس آرايش مي كنند. 1950در اوايل دهه 1900 ، آرايش محبوبيت زيادي نداشت. در واقع ، زنان به سختي اصلاً آرايش نمي كردند. آرايش در اين زمان هنوز بيشتر در سرزمين روسپي ها ، در كاباره ها و روي صفحه سياه و سفيد بود. [19] ميناكاري صورت (استفاده از رنگ واقعي به صورت) در اين زمان در تلاش براي كم رنگ جلوه دادن در بين ثروتمندان محبوب شد. اين عمل به دليل داشتن ماده اصلي غالباً آرسنيك خطرناك بود. [20] رنگ پريدگي پوست با ثروت همراه بود زيرا اين بدان معنا بود كه فرد در آفتاب كار نمي كند و توانايي اقامت در تمام روز را دارد. مواد آرايشي به قدري محبوب نبودند كه نمي توان آنها را از فروشگاه هاي بزرگ خريداري كرد. آنها را فقط مي توان در فروشگاه هاي لباس تئاتر خريداري كرد. "روال آرايش" يك زن اغلب فقط شامل استفاده از پاپير پودره ، يك ورق پودر كاغذ / روغن ، براي سفيد كردن بيني در زمستان و درخشش گونه هاي آنها در تابستان است. روژ تحريك آميز تلقي مي شد ، بنابراين فقط در "زنان شب" ديده مي شد. بعضي از خانمها از تيرهاي كبريت سوخته براي مژه مژه و از گلبرگهاي شمعداني و خشخاش براي لك زدن لبها استفاده مي كردند. [20] تقاضاي وازلين زياد شد زيرا از آن روي لبهاي شكاف خورده ، به عنوان پايه اي براي مقوي مو و صابون استفاده مي شد. [20] آب توالت در اوايل دهه 1900 وارد كشور شد ، اما فقط آب اسطوخودوس يا ادكلن تصفيه شده براي زنان قابل استفاده بود. [21] دئودورانت آرايشي و بهداشتي در سال 1888 توسط مخترع ناشناخته اي از فيلادلفيا اختراع شد و با نام Mum (دئودورانت) مارك تجاري شد. دئودورانت رول در سال 1952 و دئودورانت آئروسل در سال 1965 به بازار عرضه شد.
در حدود سال 1910 ، به دليل تأثير ستاره هاي باله و تئاتر مانند ماتيلد كششينسكا و سارا برنهارد ، آرايش در ايالات متحده آمريكا و اروپا مد شد. با ورود باله روسي آرايش رنگي در پاريس معرفي شد

در سال 1910 ، كه در آن اوچرها و زرشكي ها معمول ترين سايه ها بودند. [22] كتاب زيبايي Daily Mirror نشان داد كه اكنون لوازم آرايشي براي طبقات باسواد قابل استفاده است. با اين اوصاف ، مردان غالباً رنگ سرخ را به عنوان علامت جنسيت و گناه قلمداد مي كردند و روغني شدن پذيرفتن زشتي محسوب مي شد. در سال 1915 ، يك قانونگذار كانزاس پيشنهاد كرد كه استفاده از مواد آرايشي "به منظور ايجاد تصور غلط" براي زنان زير چهل و چهار سال به عنوان تخلف محسوب شود. [23] روزنامه "ديلي ميرور" از اولين كساني بود كه پيشنهاد استفاده از خط مداد (خط چشم) براي كشيدن چشم و يك فر مژه براي برجسته شدن مژه ها. تيره كننده ابرو نيز در اين كتاب زيبايي ارائه شده است كه از عربي صمغ ، جوهر هندي و گلاب ايجاد شده است. [24] جورج Burchett در اين بازه زماني خال كوبي آرايشي انجام داد. او توانست روي رژگونه هاي صورتي ، لب هاي قرمز و ابروهاي تيره خال كوبي كند. وي همچنين با قرار دادن رنگ پوست در صورتهاي آسيب ديده و پوشاندن جاي زخم با رنگهاي چشم نوازتر ، قادر به خال كوبي مردان مسخ شده در جنگ جهاني اول بود. [25] ماكس فاكتور در سال 1909 استوديوي آرايش حرفه اي براي بازيگران صحنه و نمايش در لس آنجلس افتتاح كرد. [26] حتي اگر فروشگاه او براي بازيگران در نظر گرفته شده بود ، زنان عادي وارد بازار شدند تا سايه چشم و مداد ابرو را براي استفاده در خانه بخرند.
در دهه 1920 صنعت فيلم سازي در هاليوود بيشترين تأثير را در محصولات آرايشي داشت. ستارگاني مانند تدا بارا تأثير بسزايي در صنعت آرايش داشتند. هلنا روبنشتاين آرايشگر بارا بود. او با تكيه بر آزمايش هاي خود با سرمه ، ريمل براي بازيگر زن ايجاد كرد. [27] مكس فاكتور ، پدر بزرگ ، و اليزابت آردن ، ديگر كساني كه در اين مدت فرصتي را براي بازار گسترده لوازم آرايشي ديدند. بسياري از توليدكنندگان آرايش امروزي در دهه هاي 1920 و 1930 تاسيس شدند. رژ لب يكي از محبوب ترين لوازم آرايشي اين دوران بود ، بيشتر از رنگ روژ و پودر ، زيرا رنگارنگ و ارزان بود. در سال 1915 ، موريس لوي ظرف فلزي را براي رژ لب اختراع كرد كه به توليد انبوه آن مجوز مي داد. [28] سبك Flapper همچنين در لوازم آرايشي دهه 1920 تأثيرگذار بود ، كه چشمان تيره ، رژ لب قرمز ، لاك ناخن قرمز و رنگ آفتاب را آغوش مي گرفت ، كه به عنوان بيانيه مد توسط كوكو شانل اختراع شد. مداد ابرو در دهه 1920 محبوبيت زيادي پيدا كرد ، بخشي از اين امر به دليل داشتن يك ماده جديد از نظر فني از روغن موجود در پنبه دانه هيدروژنه (همچنين ماده اصلي سازنده محصول شگفت انگيز ديگر روغن كريسكو) از لحاظ فني نسبت به آنچه در گذشته بود برتر بود. [29 ] ريمل هاي تجاري اوليه ، مانند ميبلين ، به سادگي كيك هاي فشرده شده حاوي صابون و رنگدانه ها بودند. يك زن يك برس كوچك را در آب داغ فرو مي كند ، موهايش را روي كيك مي مالد ، با غلتاندن برس روي مقداري كاغذ خلال يا اسفنج ، مقدار اضافي آن را از بين مي برد و سپس ريمل را مي زند انگار مژه هايش بوم آبرنگ است. [29] يوجين شوئلر ، بنيانگذار L'Oréal ، رنگ موي مصنوعي مدرن را در سال 1907 اختراع كرد و همچنين در سال 1936 ضدآفتاب را اختراع كرد. [30] اولين حق ثبت اختراع لاك ناخن در سال 1919 اعطا شد. رنگ آن صورتي بسيار ضعيف بود. مشخص نيست كه اين گل رز چقدر تيره است ، اما هر دختري كه ناخن هايش به رنگ صورتي تيره تر از رژگونه كودك باشد ، شايعات را در مورد "سريع" بودن در معرض خطر قرار مي دهد. تا حد ممكن رنگ پريده در پي استفاده از شانل در هنگام استفاده از آفتاب ، ده ها محصول جديد برنزه تقلبي توليد شد تا به مردان و زنان كمك كند تا جلوه "خورشيد بوسه" را بدست آورند. در آسيا ، سفيد شدن پوست همچنان كه امروزه نشان دهنده ايده آل زيبايي است.
در دوره زماني پس از جنگ جهاني اول ، جراحي زيبايي رونق داشت. طي دهه هاي 1920 و 1930 ، پيكربندي صورت و هويت اجتماعي بر جهان جراح پلاستيك حاكم بود. ليفت صورت از اوايل سال 1920 انجام شد ، اما تنها در دهه 1960 بود كه از جراحي زيبايي براي كاهش علائم پيري استفاده شد. [31] در طول قرن بيستم ، جراحي هاي زيبايي عمدتاً حول زنان مي چرخيد. مردان فقط در صورت شركت در اين تمرين شركت مي كردند در صورتي كه در اثر جنگ از چهره خود شكسته نشده بودند. كاشت سيليكون در سال 1962 معرفي شد. در دهه 1980 ، انجمن جراحان پلاستيك آمريكا تلاش هايي را براي افزايش آگاهي عمومي در مورد جراحي پلاستيك انجام داد. در نتيجه ، در سال 1982 ، دادگاه عالي ايالات متحده حق قانوني تبليغ پزشكان را براي پزشكان به آنها اعطا كرد. [32] ماهيت خوش بينانه و ساده تبليغات داستاني باعث مي شود كه جراحي ها بدون خطرات به نظر برسند ، حتي اگر موارد ديگري باشند. انجمن آمريكايي جراحي پلاستيك زيبايي گزارش داد كه بيش از دو ميليون آمريكايي كه براي انجام عمل هاي زيبايي اعم از جراحي و غير جراحي انتخاب شدند ، از محبوب ترين ليپوساكشن در سال 1998 است. تقويت سينه در جايگاه دوم قرار گرفت ، در حالي كه شماره هاي سه ، چهار و پنج به جراحي چشم ، ليفت صورت و لايه برداري شيميايي اختصاص يافتند. [31]
در طي دهه 1920 ، آمريكايي هاي آفريقايي تبار زيادي در سفيد شدن پوست شركت كردند تا رنگ و صورت آنها صاف شود و موهاي سفيد تر به نظر برسد. سفيد كننده هاي پوست و صاف كننده هاي مو

ثروتهايي به ارزش ميليونها نفر خلق كرد و سي تا پنجاه درصد كل تبليغات در مطبوعات سياه اين دهه را به خود اختصاص داد. [33] اغلب اوقات ، اين سفيد كننده ها و صاف كننده ها توسط خود زنان آمريكايي آفريقايي تبار ايجاد و به بازار عرضه شده اند. سفيد كننده هاي پوست حاوي مواد شيميايي سوزاننده مانند هيدروكينون بودند كه توليد ملانين را در پوست سركوب مي كنند. اين سفيد كننده ها مي توانند باعث درماتيت شديد و حتي در دوزهاي بالا مرگ شوند. بارها و بارها از اين رژيم ها استفاده مي شود و خطر فرد را افزايش مي دهد. در دهه 1970 ، حداقل 5 شركت توليد آرايش را براي زنان آفريقايي آمريكايي آغاز كردند. قبل از دهه 1970 ، سايه هاي آرايش براي زنان سياه پوست محدود بود. آرايش صورت و رژ لب براي انواع پوست تيره كارايي ندارد زيرا براي رنگ پوست هاي كم رنگ ايجاد شده است. اين مواد آرايشي كه براي رنگ پريدگي پوست ايجاد شده اند فقط باعث مي شوند پوست تيره خاكستري به نظر برسد. سرانجام ، شركت هاي آرايش ، آرايش هايي ايجاد كردند كه براي رنگ پوست هاي متنوع تر ، مانند پايه ها و پودرهايي كه مطابقت طبيعي دارند ، كار مي كند. شركت هاي مشهوري مانند Astarté ، Afram ، Libra ، Flori Roberts و Fashion Fashion به دليل اين واقعيت كه مي خواستند خود را به گوش مردم برسانند ، لوازم آرايشي را به طور منطقي قيمت گذاري مي كنند. [34]
از سال 1939 تا 1945 ، در طول جنگ جهاني دوم ، لوازم آرايشي كم بود. [35] نفت و الكل ، تركيبات اساسي بسياري از مواد آرايشي ، به سمت جنگ هدايت مي شدند. از قضا ، در اين زمان كه آنها محدود شده بودند ، رژ لب ، پودر و كرم صورت مطلوب ترين بود و بيشتر آزمايش ها براي دوره پس از جنگ انجام شد. توسعه دهندگان لوازم آرايشي و بهداشتي دريافتند كه جنگ پس از آن به يك شكوفايي خارق العاده منجر خواهد شد ، بنابراين آنها شروع به آماده سازي كردند. ياردلي ، اليزابت آردن ، هلنا روبنشتاين و شركت توليد كننده فرانسوي پس از جنگ با "كيفيت" در ارتباط قرار گرفتند زيرا قديمي ترين آنها بودند. Pond's همين جذابيت را در محدوده قيمت پايين داشت. لوازم آرايشي گالا از جمله اولين كالاهايي است كه محصولات خود را با نام هاي تخيلي ، از جمله رژ لب هاي "قرمز فانوس" و "مرجان دريايي" نامگذاري كرد. [36]
در طي دهه هاي 1960 و 1970 ، بسياري از زنان در جهان غرب تحت تأثير فمينيسم تصميم گرفتند بدون هيچ گونه مواد آرايشي از اين محصول استفاده كنند. در سال 1968 در اعتراض فمينيستي خانم آمريكا ، معترضين به طور نمادين تعدادي از محصولات زنانه را در "سطل آشغال آزادي" انداختند. اين شامل لوازم آرايشي ، [37] كه از جمله مواردي بود كه معترضين "ابزار شكنجه زنان" [38] مي ناميدند و مواردي را كه تصور مي كردند زنانگي است ، اعمال مي كنند.
لوازم آرايشي در دهه 1970 به يك "شكل طبيعي" براي روز و يك تصوير جنسي تر براي شب تقسيم مي شدند. آرايش غير آلرژيك وقتي مد صورت صورت ظاهر مي شد كه زنان بيشتر به ارزش شيميايي آرايش خود علاقه مند مي شدند. [39] تحولات مدرن در فناوري ، مانند ميكسر High-shear ، توليد محصولات آرايشي را كه داراي ظاهري طبيعي تر و قدرت ماندگاري بيشتر از محصولات قبلي بودند ، تسهيل كرد. [40] مهمترين لوازم آرايشي و بهداشتي آن زمان سايه چشم بود. زنان همچنين به رنگهاي جديد رژلب مانند ياس بنفش ، سبز و نقره اي علاقه مند بودند. [41] اين رژ لب ها اغلب با صورتي و سفيد رنگ پريده مخلوط مي شدند ، بنابراين زنان مي توانستند سايه هاي منحصر به فرد خود را ايجاد كنند. "Blush-ons" در اين دهه با تبليغ Revlon به آنها تبليغ شد. [41] اين محصول را به پيشاني ، گونه هاي پايين و چانه زده اند. كانتورينگ و برجسته سازي صورت با كرم سايه چشم سفيد نيز محبوب شد. آون خانم فروشنده خانم را معرفي كرد. [42] در حقيقت ، به طور كلي كل صنعت لوازم آرايشي و بهداشتي به عنوان كارآفرين ، مخترع ، توليد كننده ، توزيع كننده و مروج فرصت هايي را براي زنان در تجارت فراهم كرد. [43]
قرن 21 اماكنون محصولات زيبايي از خرده فروشان اختصاصي فقط اينترنتي ، [44] كه اخيراً توسط فروشگاه هاي مستقر ، از جمله فروشگاه هاي بزرگ و خرده فروشي هاي آجر و ملات سنتي ، به صورت آنلاين به آن ها پيوسته اند ، به طور گسترده در دسترس است.
مانند اكثر صنايع ، شركت هاي لوازم آرايشي در برابر مقررات سازمان هاي دولتي مقاومت مي كنند. در ايالات متحده ، سازمان غذا و دارو (FDA) محصولات آرايشي را تأييد يا بررسي نمي كند ، اگرچه رنگ هاي قابل استفاده در رنگ مو را تنظيم مي كند. شركت هاي لوازم آرايشي و بهداشتي نيازي به گزارش آسيب هاي ناشي از استفاده از محصولات خود ندارند. [45]
اگرچه آرايش مدرن عمدتا توسط زنان به طور سنتي استفاده مي شود ، اما به تدريج تعداد بيشتري از آقايان از لوازم آرايشي كه معمولاً به زنان مربوط مي شود استفاده مي كنند تا ويژگي هاي صورت خود را تقويت كنند. كانسيلر معمولاً توسط آقاياني كه آگاهي از لوازم آرايشي دارند استفاده مي شود. مارك هاي لوازم آرايشي و بهداشتي محصولات آرايشي و بهداشتي مخصوصاً براي آقايان ارائه مي دهند و مردان نيز بيشتر از اين محصولات استفاده مي كنند. [46] در اين مورد بحث و مجادله وجود دارد ، زيرا بسياري احساس مي كنند مرداني كه آرايش مي كنند از جنسيت سنتي غفلت مي كنند و مرداني را كه از مواد آرايشي استفاده مي كنند مثبت نمي بينند. با اين حال ، ديگران اين را نشانه اي از برابري جنسيتي مداوم مي دانند و احساس مي كنند كه مردان نيز حق دارند ويژگي هاي صورت خود را با مواد آرايشي افزايش دهند ، اگر زنان مي توانند.
امروزه بازار لوازم آرايشي و بهداشتي در مقايسه با قرن بيستم پويايي متفاوتي دارد.